Przy końcu sierpnia (26.08 -01.09) oraz na początku października (04.10-07.10) odbyły się dwie znaczące konferencje w kardiochirurgii dziecięcej. W Waszyngtonie miał miejsce 8 Światowy Kongres Kardiologii i Kardiochirurgii Dziecięcej, a we Wiedniu 37 coroczny Kongres Europejskiego Towarzystwa Kardiotorakochirurgicznego. Ośrodek łódzki był reprezentowany na obydwu tych konferencjach, przedstawiał też na nich swoje wyniki (Waszyngton). Na konferencji w Waszyngtonie zwraca uwagę mnogość poruszanych problemów dotyczących nie tylko diagnostyki i chirurgicznego leczenia wad serca, ale przede wszystkim opieki pooperacyjnej, rehablitacji kardiologicznej dzieci po operacjach i aspektów socjalnych. Zarejestrowanych było 5500 uczestników, z czego około 400 z Europy. Duży udział w konferencji miały też pielęgniarki i perfuzjoniści, którzy uczestniczyli w oddzielnie zorganizowanych sesjach. Uczestnictwo w wielodyscyplinarnych sesjach i swobodna wymiana poglądów była niezwykłym benefitem tej konferencji.
Podczas europejskiego zjazdu kardiochirurgicznego we Wiedniu sesje kardiochirurgii dziecięcej było bogato reprezentowane. Jako że był to zjazd chirurgów główny nacisk położono na aspekty operacyjne, kwalifikację do operacji i wyniki leczenia wad.
Na obydwu konferencjach jednym z ważnych tematów był rosnący udział pacjentów dorosłych z wrodzonymi wadami serca (GUTCH). Już obecnie corocznie liczba operacji u tych pacjentów przekracza liczbę urodzeń dzieci z wrodzonymi wadami serca. Wśród mnogości tematów na podkreślenie zasługują 2 grupy zagadnień poruszanych na konferencjach. Pierwsza dotyczy pacjentów z tzw. graniczną lewą komorą (borderline left ventricle)i programem rehabilitacji lewej komory poprzez szereg etapowych procedur. Chodzi o to, by lewa komora poprzez działania chirurgiczne (od okresu noworodkowego do wczesnodziecięcego) na tyle się rozwinęła, aby podjąć funkcję komory systemowej. Wymaga to ścisłego współdziałania kardiochirurgów, kardiologów i anestezjologów i bardzo wnikliwy monitoring pooperacyjny. W ośrodkach wiodących stworzony został do tego specjalny program z zespołem ekspertów.
Drugą grupę interesujących zagadnień stanowi tzw. zamiana komór (switch ventricle-SV), czyli zastąpienie niewydolnej, małej komory lewej, systemowej na komorę prawą, która normalnie jest komora podpłucną. Po licznych procedurach komora prawa będzie komorą systemową, a komora lewa pełniła będzie funkcję komory podpłucnej . Operacja Glenna często stanowi integralny składnik tego systemu działań (tzw. 1 ½ komory). Ten sposób postępowania może być u niektórych dzieci ! alternatywą do operacji Fontana, zwłaszcza jeśli chodzi o wpływ operacji Fontana na narządy ciała (wątroba, nerki, jelita). Należy ją jednak dobrze rozważyć, dobrze funkcjonujące dziecko po operacji Fontana ma często większe szanse na dobrą jakość życia niż po tzw. SV. Odrębną kwestią jest zaakceptowania faktu, że wielu z tych pacjentów czeka w przyszłości przeszczep serca, a podjęte działania alternatywne do operacji Fontana mogą być suboptymalne.
Należy też wspomnieć o renesansie operacji Rossa , w której ośrodek łódzki ma największe doświadczenie w Polsce (ponad 260 wykonanych procedur). Coraz więcej ośrodków dorosłych chce wprowadzić operację Rossa do swego arsenału operacji. U wielu małych dzieci ta operacja daje olbrzymią przewagę nad innymi rodzajami procedur w zwężeniu lewego ujścia tętniczego.